Wat misschien niet veel mensen van mij weten is dat de zwangerschap van Beau niet gepland was. 2 maart 2018 een dag die ik nooit meer zal vergeten.
* vanwege een persoonlijke vervelende reactie heb ik de originele blog iets ingekort.
2 maart 2018 een dag die ik nooit meer zal vergeten. 2 dagen voor mijn 26ste verjaardag. Mijn menstruatie was een dag te laat en ik voelde aan alles dat het foute boel was. De vader van de kids (mijn vriend destijds) was op ski vakantie. En zou pas over een paar dagen thuis komen. Ga ik zo lang nog wachten dacht ik bij mezelf? Nee ik kan niet wachten dacht ik! Ik kocht een test en niet veel later had ik een positieve zwangerschapstest in mijn handen. Ik kon het niet geloven. En deed er snel nog eentje. Maar ook die werd meteen positief. Ik was blij, verdrietig en geschrokken tegelijk. Hoe ging ik dit mijn vriend vertellen. De tranen sprongen in mijn ogen.
Ik heb hem meteen gefacetimed en hij schrok zich ook te pletter. We wisten niet wat we moesten doen. Want het moment was alles behalve ideaal. De volgende dag ging ik langs bij de huisarts om het te bespreken. De dagen gingen voorbij en steeds meer kwam het gevoel bij ons naar boven dat we er samen voor moesten gaan. We hebben het tenslotte al een keer gedaan. 2 weken later hadden we de eerste echo. Toen we die eenmaal gezien hadden wisten we het zeker. Maeve krijgt een broertje of zusje, we gaan ervoor. En wat waren we blij met onze keuze! We hebben er nooit spijt van gehad en zijn super blij met hem!
Hoe is het nu om bijna 2 jaar lang al fulltime alleenstaande moeder te zijn van een peuter en kleuter? Dat vertel ik jullie binnenkort in een nieuwe blog.
Geen opmerkingen
Een reactie posten